De ruimte die we delen

Architectuur en stedenbouw zijn te belangrijk om niet publiek besproken te worden. Maar het betrekken van het publiek bij de ontwikkeling van de gebouwde omgeving is grotendeels gereduceerd tot het afvinken van verplichte inspraakprocedures.

Geïnspireerd door filosofe Hannah Arendt schetst Hans Teerds hoe de gebouwde omgeving de mens conditioneert en daarmee niet alleen invloed heeft op het persoonlijke en sociale leven van haar bewoners, maar ook op de politieke vitaliteit van een samenleving. Ontwerp grijpt in, in de wereld die we delen – om een begrip van Arendt te gebruiken – en dat maakt architectuur en stedenbouw fundamenteel politiek.

Het is de gebouwde omgeving die mensen bij elkaar brengt of van elkaar isoleert. Daarom moet het ontwerp daarvan, juist nu, tegen de achtergrond van woningnood, ecologiecrisis, vergrijzing, armoede en segregatie, onderwerp zijn van een publiek gesprek.

Hans Teerds biedt een kritische analyse van de positie van architectuur en stedenbouw. In zijn slothoofdstuk formuleert hij acht principes als opdracht aan ontwerpers (en hun opdrachtgevers), waarin hij hen uitdaagt om maatschappelijk stelling te nemen en zichzelf en hun vak dienstbaar te maken aan 'de wereld die we delen'.